ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا بر تن آزرده تب افتاد مرا</p></div>
<div class="m2"><p>یکروز نکرد هیچکس یاد مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا من بزیم ثناء تب گویم از آنک</p></div>
<div class="m2"><p>تب بود که پشت گرمیی داد مرا</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 11016 - ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۳

دیوان اشعار ابن یمین فریومدی (از روی نسخه قدیمی مورخ به سنه ۹۲۱ هجری قمری) - ابن یمین فریومدی - تصویر ۶۹۴

شمارهٔ ۱۴

تا بر تن آزرده تب افتاد مرا
یکروز نکرد هیچکس یاد مرا
تا من بزیم ثناء تب گویم از آنک
تب بود که پشت گرمیی داد مرا

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس تنهایی و نامرادی شاعر است که در دوران سختی تب و بیماری خود، کسی به یاد او نبوده است. اما در عین حال، او از تب به عنوان عاملی که به او قوت و پشتکار داده یاد می‌کند. شاعر در تلاش است تا این احساسات متضاد را به تصویر بکشد: احساس غم و تنهایی از یک سو و قدردانی از تب که به او نیرو داده است از سوی دیگر.

شمارهٔ ۱۲

شمارهٔ ۱۳

هوش مصنوعی: یک روز که از شدت بیماری و رنج به شدت آزرده شدم، هیچ‌کس به یاد من نیفتاد و برایم نگران نشد.

تا بر تن آزرده تب افتاد مرا

یکروز نکرد هیچکس یاد مرا

هوش مصنوعی: تا وقتی که من در حالت تب و بیماری بودم، از خوبی‌ها و مزایای آن یاد می‌کنم، چون این تب به من نیرویی خاص داد.

تا من بزیم ثناء تب گویم از آنک

تب بود که پشت گرمیی داد مرا

شمارهٔ ۱۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده