هوش مصنوعی: از آن مکان به سوی فرزندانم برو و از حال و روز من به عزیزانم خبر بده.

هوش مصنوعی: از محمد بپرس که چقدر به من نزدیک است و حسن را هم با خود ببر، چون او برای من به اندازه جانم ارزشمند است.

هوش مصنوعی: بگو که نور چشم من، که از روح عزیزم در وجودم حضور دارند، چه کسانی هستند.

هوش مصنوعی: روزهایی که بدون شما می‌گذرد، برامون مثل یک سال طولانی و سخت است، مثل نشانه‌ای بر دل عاشقان که حال ما را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر کسی را ببینی که بزرگ و مهم است، به یاد داشته باش که او هم روزی مثل دیگران عادی بوده و تغییر کرده است.

هوش مصنوعی: هر یک را با محبت و ناز بسیار همراه ببر و در آغوش بگیر و به خوبی نوازش کن.

هوش مصنوعی: پس همه را جمع کن و به خاطر من، ای نسیم خوشبو، سخنی بگو.

هوش مصنوعی: چرا در این غربت مرا نگه می‌دارید؟ با کمک شما باید به خراسان برسم.

هوش مصنوعی: خدایا، همه را در حفاظت خودت نگه‌دار و ما را از آسیب‌های مردمان بد دور کن.

هوش مصنوعی: از زمانی که هجرت انجام شد، هفتصد و سی و یک سال گذشته است و در این دوران، در روزگار خوب، فرصت‌های کم‌تری پیش آمده است.

هوش مصنوعی: من این نامه را به پایان رساندم به یاری خدای یگانه و توانا.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس به اندازه‌ی من در این دریا از زندگی و سرگذشت خود سخن نگفته است.

هوش مصنوعی: من گفتم از این پس به یاد دوران، چیزی از من باقی نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد هر کسی که این نامه را بخواند، دعای خیر و نیکی برای من خواهد کرد و نام نیک من را بر زبان خواهد آورد.

هوش مصنوعی: اگر من دیگر وجود نداشته باشم، خیلی هم مهم نیست، زیرا چیزی که ارزشمند است آن است که او که مانند من باشد، باقی بماند.

هوش مصنوعی: در آینده، دعا و نیکی که ابن یمین با صداقت گفت، برای روح القدس و برکت آن بیان شده است.