هوش مصنوعی: آسمان و سرنوشت با ما همکاری نمی‌کنند و جز عشق و دل‌باختگی در دلمان هیچ کس را نداریم.

هوش مصنوعی: این کائنات بی‌رحم جز درد و رنج چیزی برای من ندارد و فقط به غم و اندوه دلخوشی می‌دهد.

هوش مصنوعی: ای خدای بزرگ، چه ناعدالتی است که این دنیا، تنها به ستم و ظلم مشغول است.

هوش مصنوعی: دل من مانند مو و چشمان زیبا، جز درد و نگرانی از او چیز دیگری ندارد.

هوش مصنوعی: در کارم سختی‌های زیادی وجود داشت، هرچند که به نظر می‌رسد جز سبکی و راحتی، چیز دیگری ندارد.

هوش مصنوعی: من مانند ابری که می‌بارد، گریانم و دل راستم فقط ناله و افسوس دارد، همچون رعدی که صدایش در دل تاریکی می‌پیچد و هیچ چیز دیگری جز اندوه و زاری نمی‌آورد.

هوش مصنوعی: بخت من چنان سنگین و غم‌انگیز است که از آن هیچ امیدی برای بیداری و تغییر در زندگی ندارم.

هوش مصنوعی: ای دل، چرا از آسمان و دنیا سوال می‌کنی؟ آیا درمانی برای دردهای من داری؟ از اینجا می‌فهمیم که هیچ دکتری برای درد من وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر آسمان هم کمی شرم داشته باشد، اما عزیزان را با این بی‌احترامی نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: ابن یمین از دوری دوستان خود رنج و ناراحتی ندارد و به بدخواهی و غم دچار نیست.