هوش مصنوعی: ای نسیمی که از لبت می‌وزد، مانند معجزه‌ای از روح‌الله، زیبایی تو را به گونه‌ای نمایان کن که زبان در کام‌ها باشد.

هوش مصنوعی: یوسف حسنی، تو که مانند سلیمان در صفی از نیروهای روحانی و با قدرتی بزرگ قرار داری، در حقیقت از بیرق و ارتش جان‌ها تشکیل شده‌ای.

هوش مصنوعی: خطی که به نرمی و لطافت کلام خضر به تصویر کشیده شده است، هرگز از لبی که بر چشمه حیات دم می‌زند کمتر نیست، چرا که این لب، عشق و محبت گیاه را به هدیه می‌آورد.

هوش مصنوعی: جز سبزه و گل، چهرهٔ زیبای تو را ندیدم که همچون رنگین‌کمان، جلوه‌ای مانند هالهٔ ماه دارد.

هوش مصنوعی: تا کی باید دل عاشقان را بشکنی؟ چون تو هیچ علاقه‌ای به هیچ‌کس نداری و تمام عمر فقط نظاره‌گر هستی.

هوش مصنوعی: اما نمی‌توانم به خوبی توصیف کنم که چقدر شیرین است فکر تو برای من، حتی اگر خیالت به چشمان من راه پیدا کند.

هوش مصنوعی: هیچ می‌دانی چرا ماه به زنگار نشسته است؟ زیرا هر شب برای دوری تو، به آسمان ناله می‌زنم.

هوش مصنوعی: امشب اشک‌هایم به راحتی از چشمانم سرازیر شدند و به نظرم می‌رسد که قدرتی در برابر این احساسات ندارم. مثل این است که سیلی خروشان در حال غرق کردن همه چیز است.

هوش مصنوعی: هرچند که تو به فرزند یمین نگری نکنی، ای ماه تابان، اما در تمام عمرت به او نگاه کن.

هوش مصنوعی: دیروز، در خواب، خیال تو همچون هم‌خانه‌ام بود، اما امروز صبح که از خواب بیدار شدم، دوباره به یاد تو افتادم.

هوش مصنوعی: به او گفتم برخیز و صبحگاهی را جشن بگیر و نگران نباش، زیرا خداوند که بر جهان تسلط دارد، بخشایشش بی‌پایان است و گناهان را می‌تواند ببخشد.

هوش مصنوعی: گفت که به خاطر اطاعت از قطب ملک، نمی‌توان به چنین معصیتی مجبور شد.

هوش مصنوعی: در اعماق حقیقت، جوهر و گنجی از یقین وجود دارد که برادران پاکی و دوستی در آن هستند و شیخ فضل‌الله در این عالم سرآمد است.