هوش مصنوعی: ای بخشنده‌ای که مادر ارکان زمین مانند تو، فرزند نازاد و بی‌نوا را پرورش می‌دهد.

هوش مصنوعی: دست ارزشمند خود را در دریای سخاوت و کرامت که پر از نعمت‌هاست، باز کن و بخشش کن.

هوش مصنوعی: چه کسی می‌تواند بگوید ابر مانند کف است؟ عقل می‌داند که گوهری از بی‌راهه به دست نمی‌آید.

هوش مصنوعی: حالم را برای تو بیان می‌کنم ای بخشنده و آزادمنش.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که نوشیدنی (شراب) باعث شده است که من (بنده) در دست دوستی افراطی گرفتار شوم. در واقع، از آنجا که تحت تأثیر این شراب هستم، هر چیزی که از دنیای مادی انتظار داشتم و هدفم بود، به دست نیامده است و همه چیز را به فراموشی سپرده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر مرا از دست دشمنان نجات بدهی، همه چیز برای خوشی‌ام فراهم خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگرچه بعد از این، ممکن است قافیه و شعر به پایان برسد، ما هنوز در برابر خداوند بر سجاده نماز خواهیم بود.