ابن یمین » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ٧٠۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر کرا یاد بنده میآید</p></div>
<div class="m2"><p>بکرم بندگی من برسان</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>زان بمفرد نمیدهم زحمت</p></div>
<div class="m2"><p>که همی ترسم از ملالتشان</p></div></div>

شمارهٔ ٧٠۵

هر کرا یاد بنده میآید
بکرم بندگی من برسان
زان بمفرد نمیدهم زحمت
که همی ترسم از ملالتشان

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از یاد کردن از خدا سخن می‌گوید و درخواست می‌کند که بنده‌اش را به بندگی‌اش نزدیک کند. او نگران است که مبادا خستگی و ملالتی برای خداوند ایجاد کند و از این بابت نگران است.

شمارهٔ ٧٠٣

شمارهٔ ٧٠۴

هوش مصنوعی: هر کسی که یاد من بیفتد، می‌تواند با کرم و محبت خود به من خدمت کند.

هوش مصنوعی: من به خاطر ترس از خستگی و بی‌حوصلگی آنها، حاضر نیستم که از یک نفر جداگانه کمک بگیرم.

که همی ترسم از ملالتشان

شمارهٔ ٧٠۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده