هوش مصنوعی: تاجی که بر سر اهل علم و دانش است، تویی ای زیباترین فضیلت. گردن‌بند جواهرات، یعنی خصلت نیکو و خوب تو، زیباتر از هر پیراهنی است.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که زیبایی و عطر گل‌ها در هر صبحی، به خاطر حسادت و شوق موجودات دیگر، گل‌ها را وادار به شکفتن و پخش بوی خوش می‌کند. به نوعی، این می‌تواند نشان‌دهنده‌ی تأثیر شگفت‌انگیز طبیعت و زیبایی‌های آن بر زندگی ما باشد.

هوش مصنوعی: زمانی که خورشید نظر تو را بر زمین می‌تاباند، غم او مانند سایه‌ای بر همه جا می‌افتد و به این ترتیب، ماه روشن از غم او رنگ نیلی به خود می‌گیرد.

هوش مصنوعی: قطعه‌ای به من دادند که با وجود ساده بودن کلماتش، معنایش بسیار زیبا و دلنشین بود، مانند غنچه‌ای که داخل لباس قرار گرفته باشد.

هوش مصنوعی: قطعه‌ای مانند آب است و درویشی که پیراهنش را به دقت مرتب کرده، می‌ترسد که ناگهان پیچ و خم پیراهن به هم بخورد و نامنظم شود.

هوش مصنوعی: کاش می‌توانستم پیراهنی به تو بدهم که با آن مانند شاخه‌ای در فصل پاییز، با زری که بر آن دوخته شده، پوشیده شوی.

هوش مصنوعی: من در تلاش هستم تا مانند یک ساز خوش صدا، از زندگی بهره‌مند شوم. هرچند که اگر مانند چنگ، فقط لایه‌ای از تن باشم، باز هم به پوشش خود ادامه می‌دهم.

هوش مصنوعی: من به شوخی گفتم که با کسی در طول زمان بی‌وقفه، به سوی خدمتش بروم، انگار که نی از مزاح است.

هوش مصنوعی: یک پیراهن آورد و من در آب خجلت غرق شدم؛ حالا چطور می‌توانم بی هیچ چیز دیگری، آن پیراهن را به تو پیشکش کنم؟