ابن یمین » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ٢۵٣

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>پنجروزی که حیاتست چنان باید زیست</p></div>
<div class="m2"><p>با خلایق که کم و بیش ثنائی ارزد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>وقت رفتن چو رسد نیز چنان باید رفت</p></div>
<div class="m2"><p>که ز بیگانه و از خویش دعائی ارزد</p></div></div>

شمارهٔ ٢۵۴

پنجروزی که حیاتست چنان باید زیست
با خلایق که کم و بیش ثنایی ارزد
وقت رفتن چو رسد نیز چنان باید رفت
که ز بیگانه و از خویش دعایی ارزد

هوش مصنوعی: این ابیات به این موضوع اشاره دارند که در زندگی باید طوری رفتار کرد که به دیگران ارزش بدهیم و در نهایت، هنگام مرگ نیز باید به شیوه‌ای از دنیا رفت که دعا و یاد نیک از دیگران برجا بگذاریم. به‌عبارت دیگر، زندگی و مرگ باید به نوعی باشد که نشان‌دهنده‌ی ارتباط مثبت با انسان‌ها باشد.

شمارهٔ ٢۵٢

شمارهٔ ٢۵٣

هوش مصنوعی: در زندگی، باید به گونه‌ای زندگی کنیم که با دیگران ارتباط خوبی داشته باشیم و به نوعی باعث شادی و ارزشمندی برای آنها باشیم. زندگی کردن به شکلی که دیگران از آن بهره‌مند شوند و در عوض، ما نیز مورد احترام و محبت قرار بگیریم، اهمیت بالایی دارد.

پنجروزی که حیاتست چنان باید زیست

با خلایق که کم و بیش ثنائی ارزد

هوش مصنوعی: زمانی که وقت رفتن فرا می‌رسد، باید به گونه‌ای رفت که دعای دیگران، چه بیگانگان و چه نزدیکان، ارزشمند باشد.

وقت رفتن چو رسد نیز چنان باید رفت

که ز بیگانه و از خویش دعائی ارزد

شمارهٔ ٢۵٣

اطلاعات

برگردان به زبان ساده