هوش مصنوعی: سلام من به شمس، که مایه‌ی افتخار زمان و زمین است؛ پیام من را که به او رساندم.

هوش مصنوعی: عطر و لطافت جهان به کسی است که وقتی نسیم خوش به گل نزدیک می‌شود، به خاطر زیبایی آن، از حسادت به گل، پیراهنش را پاره کند.

هوش مصنوعی: روح انسان با نشانه‌های نیکوی او آرامش می‌یابد، مانند نسیمی بهاری که بر روی چمن می‌وزد و آن را نوازش می‌کند.

هوش مصنوعی: به او بگو که کاری کردند که دلش به سوی او پر کشید، مثل اینکه جان از بدن جدا می‌شود.

هوش مصنوعی: خاک، به جستجوی وسعت و فضایی برای خود برآمد، اما نتوانست جایی بیابد که در آن به بازی زندگی و شناخت خودش مشغول شود.

هوش مصنوعی: اگر بپرسند که آیا بخشی و کرم تو از حاتم بیشتر است، من به شایستگی و سخاوت تو به دلیل مهربانی‌ات اشاره می‌کنم.