هوش مصنوعی: ای دل، حتی اگر روزی دو یا سه دنیا هم وجود نداشته باشد، بر آنچه می‌خواهی شاد باش؛ چون حال و روز جهان مانند خود انسان‌ها فقط گذراست و تغییر می‌کند.

هوش مصنوعی: کارهای این دنیا مانند نوری است که بر تاریکی می‌تابد و وقتی به زیبایی می‌نگرم، همچون چهره‌ای که نمایان می‌شود، مرا خوشحال می‌کند و به نظرم دلنشین می‌آید.

هوش مصنوعی: دنیا را رها کن و از آن عبور کن، چون می‌دانی که این دنیا چه اندازه زودگذر است و در آنجا روزی به دست نخواهد آمد.

هوش مصنوعی: ما درگیر درد و اندوه او هستیم و با وجود ناتوانی و گریه، زندگی‌مان به شدت تحت تأثیر آن قرار گرفته است. ای کاش بار غم او به حدی سنگین بود که بتواند جانم را بگیرد و من را رها کند.

هوش مصنوعی: زمانی که خوشی‌ها از ما دور می‌شوند و زمان غم و اندوه فرامی‌رسد، باید دل را شاد نگه داریم، زیرا این دوران نیز پایدار نیست و گذر می‌کند.

هوش مصنوعی: از بدی‌ها دوری کن و از زجر و رنج روزگار راحت باش، زیرا انسان‌های نیکوکار هر چه شایسته است، در نهایت به آن دست خواهند یافت.

هوش مصنوعی: اگر دل پراز آرزوهایش در تنگنای دشواری قرار بگیرد، اگر حق به او یاری کند، دری به روی او باز خواهد شد و او از این وضعیت عبور خواهد کرد.