ابن یمین » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ١٩٧

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای که اندر شرب می ما را ملامت می‌کنی</p></div>
<div class="m2"><p>شرب می از رشد باشد زان کزو گیرد سماح</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>می نگه دارد نفوس خلق را از عیب بخل</p></div>
<div class="m2"><p>وان کزو آید سخاوت باشد از اهل فلاح</p></div></div>

شمارهٔ ١٩٨

ای که اندر شرب می ما را ملامت می کنی
شرب می از رشد باشد زان کزو گیرد سماح
می نگه دارد نفوس خلق را از عیب بخل
وان کزو آید سخاوت باشد از اهل فلاح

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به شخصی که او را به خاطر نوشیدن شراب ملامت می‌کند، پاسخ می‌دهد. او می‌گوید که شراب می‌تواند موجب رشد و ترقی انسان‌ها شود و از سوءنیت و بخل دور نگه دارد. همچنین، از می به عنوان عاملی برای سخاوت و کامیابی یاد می‌شود که به انسان‌ها کمک می‌کند به سمت خوبی‌ها حرکت کنند.

شمارهٔ ١٩۶

شمارهٔ ١٩٧

هوش مصنوعی: ای کسی که ما را به خاطر نوشیدن شراب سرزنش می‌کنی، بدان که شراب از جوانه‌زدن و رشد بوجود می‌آید و از آن است که بزرگواری و کرامت ناشی می‌شود.

ای که اندر شرب می ما را ملامت می‌کنی

شرب می از رشد باشد زان کزو گیرد سماح

هوش مصنوعی: این اشعار به این معناست که در بین مردم، ویژگی عیب بخل را از آنها دور نگه می‌دارد و در نتیجه، آن کسانی که در خیر و نیکی هستند را به سخاوت و generosity وادار می‌کند. چنین افرادی در مسیر موفقیت و پیشرفت قرار می‌گیرند.

می نگه دارد نفوس خلق را از عیب بخل

وان کزو آید سخاوت باشد از اهل فلاح

شمارهٔ ١٩٧

اطلاعات

برگردان به زبان ساده