ابن یمین » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ١٧۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مخور ای ابن یمین غم چو وفاقت برسد</p></div>
<div class="m2"><p>بحضور عم و خال و پدر و مادر نیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هر وفاتی که بسلطانیه واقع گردد</p></div>
<div class="m2"><p>تو یقین دان که بفریومد از آن خوشتر نیست</p></div></div>

شمارهٔ ١٧۵

مخور ای ابن یمین غم چو وفاقت برسد
بحضور عم و خال و پدر و مادر نیست
هر وفاتی که بسلطانیه واقع گردد
تو یقین دان که بفریومد از آن خوشتر نیست

هوش مصنوعی: این شعر به ابن یمین توصیه می‌کند که در زمان غم و اندوه خود، از مشکلات و مصیبت‌ها دوری کند. شاعر می‌گوید که در زمان مرگ هیچ‌کس به سراغ انسان نمی‌آید و این از همه چیز دردناک‌تر است. همچنین، بیان می‌کند که هر مرگی که در پایتخت (سلطانیه) اتفاق بیفتد، بهتر از این است که انسان بی‌کس و تنها بمیرد.

شمارهٔ ١٧٣

شمارهٔ ١٧۴

هوش مصنوعی: ای پسر یمین، غم مخور، چون زمان ملاقات باعزیزان و اهل خودت برسد، دیگر جایی برای غم و اندوه نخواهد بود.

مخور ای ابن یمین غم چو وفاقت برسد

بحضور عم و خال و پدر و مادر نیست

هوش مصنوعی: هر مرگی که در سلطانیه رخ دهد، بدان که از آن خوشگوارتر چیزی وجود ندارد.

هر وفاتی که بسلطانیه واقع گردد

تو یقین دان که بفریومد از آن خوشتر نیست

شمارهٔ ١٧۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده