هوش مصنوعی: در دیاری بودم که در آن به بزرگی و عظمت کسی پناه بردم که مقام و شأن او در بالاترین منزلت‌ها قرار دارد و هیچ چیز دیگری با آن قابل مقایسه نیست.

هوش مصنوعی: امید و محبت تو به من این احساس را به ارمغان آورد که دیگران می‌گفتند در این دنیا کسی مانند تو وجود ندارد.

هوش مصنوعی: البته از هر چیزی که شنیده‌ام، به اندازه‌ی هزار برابر بیشتر است، اما چه فایده‌ای دارد که از آن هیچ سودی برای ما نیست؟

هوش مصنوعی: بابن یمین، که در اینجا به فردی اشاره دارد، از محبت و توجهی که شایسته‌اش است، محروم است و به همین دلیل از احوال او آگاه نیست. در واقع، به نظر می‌رسد که او از سوی کسی که باید به او توجه کند، نادیده گرفته شده است.

هوش مصنوعی: حضرت بزرگواری وجود دارد که همچون دریایی است که در دامنه آسمان‌هایش، هیچ مرزی قابل مشاهده نیست.

هوش مصنوعی: در کنار دریا، تنها بنده‌ای را می‌بینی که آب شیرینش از او نمی‌خورد و دیگر کسی نیست.

هوش مصنوعی: اگر من از ساحل به سوی دریا برنگردم و تشنه بمانم، این تقصیر بخت من است و نه تقصیر دریا.