هوش مصنوعی: تو به sweetness شکرین از آن سرشار شدی که در زیر آب چشمه سار حیات رشد کردی.

هوش مصنوعی: اگر چشم‌های تو نبودند که دیگران را به سوی خود جلب کنند، بگو که چرا در تاریکی پنهان شده‌ای؟

هوش مصنوعی: زمانی که تقدیر زیبایی صورتت را بالا برد، چشمان من از حسرت آن، همچون رود فرات شد.

هوش مصنوعی: بیایید که زندگی من بدون شما دیگر لذتی ندارد. چطور می‌توانم بگویم که زندگی شما چطور است در حالی که برای من مثل مرگ می‌ماند؟

هوش مصنوعی: دوست عزیز، درمان دردهای من در وجود توست. بیا تا دلم از این دردها آسوده شود.

هوش مصنوعی: دل آدمی که به زلف‌های خوش بوی تو مبتلا شده، مانند زلف خودت است که هیچ‌کس نمی‌تواند آن را با استحکام ببیند.

هوش مصنوعی: به خاطر وصالت، کتاب سرنوشت را باز کردم و به منظور پیشگویی، خط اول را از آن خواندم.

هوش مصنوعی: اگر مانند قلمی داغ از تن جدا شوم، از دستورات تو باز نمی‌گردم تا زمانی که به مرگ برسم.

هوش مصنوعی: اگر روزی بر خاک ابن یمین بگذری، هنوز هم بوی وفای تو از آنجا به مشامش خواهد رسید.