هوش مصنوعی: ای کسی که زیبایی صورتت چنان است که آب از تشنگان لبت شرمنده می‌شود، تقاضا می‌کنم، آب را از دهان بستم.

هوش مصنوعی: عشق و دوری از معشوق به جانم آسیب زده و احساس می‌کنم که در آتش جدایی میسوزم، هر چند که در ظاهرم، در کنار آب آرامش دارم.

هوش مصنوعی: لب تو همچون جواهر زینتی است که چون شعله‌ای در دل بر افروخته شود، اشک من را به راه می‌اندازد و از چشمانم مانند آب جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: بهار دوباره آمد و باعث شد که من اشکم بیشتر شود. بله، با هر بهار، اشک‌هایم هم بیشتر می‌ریزد.

هوش مصنوعی: عشق و محبت تو برای من بسیار ارزشمند است و جان من به تو وابسته است. درست مانند بخاری که از آب بلند می‌شود، وجود من نیز از مهر تو ساطع می‌شود.

هوش مصنوعی: ابن یمین وقتی دید که بدون هیچ دلیلی، غم و اندوهی بر دل او سایه انداخته و زندگی او را تحت تأثیر قرار داده، احساس می‌کند که این وضعیت چقدر غم‌انگیز و ناخوشایند است.

هوش مصنوعی: گفتم که الان در حال مردن هستم، اما امیدوارم که با لطف چهره تو دوباره به زندگی برگردم و آب حیات به من ببخشی.