هوش مصنوعی: این منم که ای خدا، تقدیر من رهبر بودن را به من بخشیده است و سرنوشت بیگانه، به من احساس آشنایی می‌دهد.

هوش مصنوعی: آنچه که محبوب و مورد علاقه است، به دنبال پیوستگی و نزدیکی به من است، و آنچه که دل از آن دوری می‌کند، مرا از آن جدا می‌سازد.

هوش مصنوعی: در شب تاریک افکار، با وجود سختی‌های زندگی، ستاره‌ای خوشبختی روز من را روشن می‌سازد.

هوش مصنوعی: به یقین، از تاریکی‌ها و دشواری‌های زندگی راه نجاتی به دست می‌آید. هر کسی که صبحی پر از برکت و خوشبختی را آغاز کند، به رهبری می‌رسد.

هوش مصنوعی: ای پسر یمین، از جایی که به توفیق الهی دست یافته‌ای عبور نکن، زیرا راهنما و پناهی من، همواره به سوی پادشاه دین هدایت می‌کند.

هوش مصنوعی: سرور جهان معز الدین به قدری با عظمت و با شکوه است که خاک پای او در مقایسه با افتخار و جایگاهش، ستاره‌ها را مانند تکه‌ای از خاک توتیای معمولی جلوه‌گر می‌سازد.

هوش مصنوعی: کسی که در روز جنگ، نیزه‌اش به شکل مار در دستش می‌چرخد، مانند عصایی که موسی برای تبدیل کردن اژدها به معجزه استفاده کرد.

هوش مصنوعی: در اینجا به شخصیتی اشاره می‌شود که در برابر قضاوت و سنجش خداوند آرامش دارد و به همین خاطر قلب سرکش و آزادش به سمت رفتارهای نیکو و پارسا گرایش پیدا می‌کند. به بیان دیگر، احساس اعتماد به حمایت و رحمت الهی، او را به سوی رفتارهای بهتر و دوری از گناهان سوق می‌دهد.

هوش مصنوعی: دشمن او مانند عدد صفر در حساب هندسه است؛ یعنی وجودش در واقع هیچ ارزشی ندارد و تنها به خاطر تعداد زیادش خود را بزرگ جلوه می‌دهد.

هوش مصنوعی: رنگ چهره دشمن او از غم و اندوهش به مانند خون دلش تبدیل به رنگی مانند لعل (جواهر قرمز) شده است و تیغ او نیز با رنگی همچون کهربا می‌درخشد.

هوش مصنوعی: خشم و مهربانی او هر چیز خوب و بد را در نبرد و جشن در کنار هم جمع می‌کند و به دل‌ها آرامش می‌بخشد.

هوش مصنوعی: در بهبود حال خسته‌ها، کار زندگی و مهارت‌های آسمانی می‌تواند روح را تقویت کرده و به آنها انرژی بدهد.

هوش مصنوعی: دشمنش هر صبح از دل تاریکی که مانند شب است، با ناله‌ای از فشار و تنگی، به آسمان نگاهی می‌اندازد.

هوش مصنوعی: اگر باران ابر از روی بخشندگی خدا ببارد، تنها به خاطر حیا و شرم اوست. اگر او بی‌حیا شود، بی‌پروا عمل می‌کند.

هوش مصنوعی: ابر به امید کمک از ابر دیگر، به خاطر درد و رنج بی‌پناهی خود فریاد می‌زند و شکایت می‌کند.

هوش مصنوعی: شهریار عزیز، در این محفل خوش‌یمن، ابن یمین با نغمه‌های دلنشین خود درباره‌ی زیبایی‌ها و ویژگی‌های خوب سخن می‌گوید، مانند بلبل که به گل‌ها مدح و ستایش می‌کند.

هوش مصنوعی: عقل باهوش و فرهیخته می‌گوید آیا ممکن است که پیر کهن، یعنی ماه، درباره خودش ستایش بگوید؟

هوش مصنوعی: اگر فکر پاک و نابم از محبت تو بهره‌مند شود، مانند زیبایی و زینتی برای جهانیان خواهد بود؛ اما بدون آن دلربایی تو، هیچ به خود نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر کسی به علت مرتکب شدن خطا، به خاطر مقام و بزرگی‌اش، اشتباهی مرتکب شود، نباید به او خرده بگیری، زیرا او به خاطر ادعای بزرگی‌اش در تلاش است خود را نشان دهد.

هوش مصنوعی: قلب من که با عشق و احساسات پر شده، در برابر صرافان (کسانی که به خرید و فروش معانی و ارزش‌ها می‌پردازند) قرار دارد. دلیل این موضوع این است که لطافت و زیبایی تو، همچون کیمیا (طلایی) عمل می‌کند و آن را به شکل دیگری می‌سازد.

هوش مصنوعی: وقتی نسیم بهاری از گلستان می‌گذرد، همانند انسان‌ها که جان تازه‌ای می‌گیرند، باعث پخش بوی خوش و روح‌افزایی می‌شود.

هوش مصنوعی: به تازگی، باغ زیبا و دل‌انگیز از خلقت به وجود آمده است، چرا که هوای آن مانند نسیم بهاری جان‌بخش و زنده‌کننده است.