ابن یمین » دیوان اشعار » اشعار عربی » شمارهٔ ١٨ - ترجمه

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چو دنیا کند با تو بخشش تو نیز</p></div>
<div class="m2"><p>ببخشش که گردان بود روزگار</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>نه از جود یابد چو آمد کمی</p></div>
<div class="m2"><p>نه بخلش بود چون رود کوشدار</p></div></div>

شمارهٔ ١٩ - ایضاً

چو دنیا کند با تو بخشش تو نیز
ببخشش که گردان بود روزگار
نه از جود یابد چو آمد کمی
نه بخلش بود چون رود کوشدار

هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر این هستند که اگر دنیا به تو خوبی کند، تو نیز باید با بخشش پاسخ دهی. زیرا روزگار همیشه در حال تغییر است و چیزهای خوب و بد به مرور زمان می‌آیند و می‌روند. نه نعمت‌ها همیشگی هستند و نه تنگدستی دائمی. بنابراین، باید در برخورد با دیگران، بخشنده و بی‌رحم بود.

شمارهٔ ١٧ - ایضاً

شمارهٔ ١٨ - ترجمه

هوش مصنوعی: اگر دنیا با تو نیکی کند، تو هم باید نیکی کنی؛ چرا که روزگار به سرعت تغییر می‌کند.

چو دنیا کند با تو بخشش تو نیز

ببخشش که گردان بود روزگار

هوش مصنوعی: وقتی که سخاوت محدود باشد، نتیجه‌ای نمی‌دهد و بخل هم در جایی که تلاش و کوشش لازم است، به کار نمی‌آید.

نه از جود یابد چو آمد کمی

نه بخلش بود چون رود کوشدار

شمارهٔ ١٨ - ترجمه

اطلاعات

برگردان به زبان ساده