ابن حسام خوسفی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ایام نشاط و شادمانی بگذشت</p></div>
<div class="m2"><p>دوران مراد و کاردانی بگذشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>فریاد که عمر و زندگانی بنماند</p></div>
<div class="m2"><p>هیهات که عالم جوانی بگذشت</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۱۰

ایام نشاط و شادمانی بگذشت
دوران مراد و کاردانی بگذشت
فریاد که عمر و زندگانی بنماند
هیهات که عالم جوانی بگذشت

هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر از گذر زمان و دوران شادابی و جوانی سخن می‌گوید و احساس افسوس و اندوهی دارد که این ایام خوش به پایان رسیده است. او به این واقعیت اشاره می‌کند که عمر و زندگی به سرعت می‌گذرد و جوانی دیگر بازنمی‌گردد.

رباعی شمارهٔ ۸

رباعی شمارهٔ ۹

هوش مصنوعی: روزهای خوشی و شادی به پایان رسید و زمان آرزوها و خردمندی سپری شد.

ایام نشاط و شادمانی بگذشت

دوران مراد و کاردانی بگذشت

هوش مصنوعی: فریاد بزنید که عمر و زندگی به پایان رسیده و افسوس که دوران جوانی سپری شده است.

فریاد که عمر و زندگانی بنماند

هیهات که عالم جوانی بگذشت

رباعی شمارهٔ ۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها