ابن حسام خوسفی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸

رباعی شمارهٔ ۹

خوش وقت بهار و سبزه و دامن کشت
با پسته دهن شکر لب حور سرشت
در باغ مراد ما چنین سرو نرست
بر خاک امید ما کس این دانه کشت

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از زیبایی‌های بهار و سبزه دلشاد است و به لذت‌های زندگی اشاره می‌کند. او به میوه‌ی پسته و لب‌های شیرین حوریان اشاره می‌کند و از این که در باغ آرزوهایش هیچ نشانه‌ای از رشد و شکوفایی نیست، ابراز ناراحتی می‌کند. این ابیات نشان‌دهنده امید و آرزوی شاعر برای تحقق رویاهایش است.

رباعی شمارهٔ ۷

رباعی شمارهٔ ۸

هوش مصنوعی: بهار خوشحال است و سرسبزی و دامن مزارع پر از شادی، با پسته‌ای که طعمی شیرین دارد و لب‌های زیبا همچون زیبایی حوری‌ها را تداعی می‌کند.

خوش وقت بهار و سبزه و دامن کشت

با پسته دهن شکر لب حور سرشت

هوش مصنوعی: در باغ آرزوهای ما، هیچ سرو بلندی وجود ندارد و بر روی خاک امید ما، هیچ‌کس این دانه را نکاشته است.

در باغ مراد ما چنین سرو نرست

بر خاک امید ما کس این دانه کشت

رباعی شمارهٔ ۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها