ابن حسام خوسفی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بالای خوشت به سرو می ماند راست</p></div>
<div class="m2"><p>همچون قد تو زباغ شمشاد نخاست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چشم سیه فتنه گرت عین بلاست</p></div>
<div class="m2"><p>چین سر زلف شکن مشک خطاست</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۴

بالای خوشت به سرو می ماند راست
همچون قد تو زباغ شمشاد نخاست
چشم سیه فتنه گرت عین بلاست
چین سر زلف شکن مشک خطاست

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به زیبایی و جذابیت معشوق اشاره می‌کند. او می‌گوید که زیبایی معشوق مانند سرو است و قد او بی‌نظیر است. همچنین، چشم‌های معشوق که سیاه و فریبنده هستند، مانند بلایی خطرناک هستند و زلف‌هایش با چین‌هایش، زیبایی خاصی دارند که بسیار دلربا و عاشقانه است.

رباعی شمارهٔ ۲

رباعی شمارهٔ ۳

هوش مصنوعی: موهای زیبایت مانند درخت سرو راست و ایستاده است و قدت همچنان به زیبایی و شکوهمندی درختان باغ شمشاد نمی‌رسد.

بالای خوشت به سرو می ماند راست

همچون قد تو زباغ شمشاد نخاست

هوش مصنوعی: اگر چشمان سیاه تو بلای جانم باشد، پس چه خطایی در چین و شکن زلف خوشبو و مشکی تو وجود دارد؟

چشم سیه فتنه گرت عین بلاست

چین سر زلف شکن مشک خطاست

رباعی شمارهٔ ۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها