ابن حسام خوسفی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شب نیست که آهم به ثریا نرسد</p></div>
<div class="m2"><p>وز دیدهٔ من سیل به دریا نرسد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دل گلشن وصل تو به‌جان می‌طلبد</p></div>
<div class="m2"><p>تا عاقبت آنجا برسد یا نرسد‌!</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۳۰

شب نیست که آهم به ثریا نرسد
وز دیده من سیل به دریا نرسد
دل گلشن وصل تو به جان می طلبد
تا عاقبت آنجا برسد یا نرسد

هوش مصنوعی: شعر به عواطف عمیق عشق و دلتنگی اشاره دارد. شاعر از حسرت و اشتیاق خود سخن می‌گوید و ابراز می‌کند که شب‌ها در انتظار وصال محبوبش است. همچنین بیان می‌کند که دلش برای وصل به او تنگ شده و امید دارد که در نهایت به او برسد، هرچند ممکن است این وصل تحقق نیابد.

رباعی شمارهٔ ۲۸

رباعی شمارهٔ ۲۹

هوش مصنوعی: هر شب که می‌گذرد، آه و ناله‌های من به اوج نمی‌رسد و اشک‌های من به دریا نمی‌رسد، انگار در این تاریکی هیچ کس صدای من را نمی‌شنود و احساساتم در گودالی از ناامیدی گم می‌شود.

شب نیست که آهم به ثریا نرسد

وز دیدهٔ من سیل به دریا نرسد

هوش مصنوعی: دل مشتاق وصال تو است و برای رسیدن به آن، همیشه در التهاب و آرزو به سر می‌برد، تا finalmente بتواند به آنجا برسد یا اینکه در نهایت نتواند.

دل گلشن وصل تو به‌جان می‌طلبد

تا عاقبت آنجا برسد یا نرسد‌!

رباعی شمارهٔ ۲۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده