ابن حسام خوسفی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ز آن درد که آن دیده روشن دارد</p></div>
<div class="m2"><p>چشمم ز برای او گهر می بارد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آن درد اگر غمزه او بگذارد</p></div>
<div class="m2"><p>چشمم به مژه ز چشم او بر دارد</p></div></div>

دیوان محمد بن حسام خوسفی به کوشش احمد احمدی بیرجندی و محمدتقی سالک - محمدبن حسام خوسفی - تصویر ۹۵

رباعی شمارهٔ ۲۳

ز آن درد که آن دیده روشن دارد
چشمم ز برای او گهر می بارد
آن درد اگر غمزه او بگذارد
چشمم به مژه ز چشم او بر دارد

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر از دردی سخن می‌گوید که به خاطر زیبایی چشمان معشوقش احساس می‌کند. چشمان او به دلیل این درد، اشک می‌ریزند و اگر معشوق با غمزه‌ای خود این درد را تسکین دهد، چشمانش به سوی چشمان او می‌نگرند.

رباعی شمارهٔ ۲۱

رباعی شمارهٔ ۲۲

هوش مصنوعی: چشمم به خاطر آن کسی که درد او را دارم، مانند دُرّ بسیار اشک می‌ریزد.

ز آن درد که آن دیده روشن دارد

چشمم ز برای او گهر می بارد

هوش مصنوعی: اگر آن درد را زیبایی او به من هدیه کند، چشمانم با مژه‌اش از درد او رهایی می‌یابد.

آن درد اگر غمزه او بگذارد

چشمم به مژه ز چشم او بر دارد

رباعی شمارهٔ ۲۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده