ابن حسام خوسفی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>زادی که ره دراز می باید رفت</p></div>
<div class="m2"><p>با روزه و با نماز می باید رفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ترکیب تو چون ز خاک پرداخته اند</p></div>
<div class="m2"><p>ای خال به خاک باز می باید رفت</p></div></div>

دیوان محمد بن حسام خوسفی به کوشش احمد احمدی بیرجندی و محمدتقی سالک - محمدبن حسام خوسفی - تصویر ۶۴

رباعی شمارهٔ ۱۲

زادی که ره دراز می باید رفت
با روزه و با نماز می باید رفت
ترکیب تو چون ز خاک پرداخته اند
ای خال به خاک باز می باید رفت

هوش مصنوعی: این شعر اشاره به سفر طولانی و دشواری دارد که باید با عبادت و نهایت تلاش انجام شود. شاعر به زیبایی و منحصر به فردی فرد اشاره می‌کند که از خاک ساخته شده و به همین خاطر باید به اصل خود، یعنی خاک، برگردد. به طور کلی، این شعر نماد سفر روحانی و بازگشت به ریشه‌هاست.

رباعی شمارهٔ ۱۰

رباعی شمارهٔ ۱۱

هوش مصنوعی: برای پیمودن مسیر طولانی، لازم است که با روزه و نماز ادامه دهیم و خود را آماده سازیم.

زادی که ره دراز می باید رفت

با روزه و با نماز می باید رفت

هوش مصنوعی: شکل و ترکیب تو مانند خاکی است که از آن ساخته شده‌ای، ای خال، بنابراین به طبیعت خود باید برگردی.

ترکیب تو چون ز خاک پرداخته اند

ای خال به خاک باز می باید رفت

رباعی شمارهٔ ۱۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها