هوش مصنوعی: اگر به جای آب، از چشمان ما خون بریزد، وقتی که جان ما می‌رود، صبر و آرامش ما نیز از بین خواهد رفت.

هوش مصنوعی: درد و غم عمیق من هرگز از دل خارج نمی‌شود، حتی اگر از سینه‌ام عشق و محبت فرزندم بیرون رود.

هوش مصنوعی: اگر غم و اندوه من به آسمان برسد، موجب تیره و تار شدن چرخ (سرنوشت) می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر بر کوه هم بگذارند، تاب این همه غم را نخواهد آورد، آنچه از غم تو بر دل ضعیف و زار من می‌گذرد.

هوش مصنوعی: زندگی مانند تریاکی است که نمی‌تواند درمانی برای کسی باشد که درد شدیدی از جدایی یا غم در دل دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که دل به نیروی سلطنت و قدرت خود گرایش پیدا کند، تحمل و صبر انسانی از دروازه وجودش خارج می‌شود.

هوش مصنوعی: عقل دیوانه شده و در حال فروش خود در خیابان غم است. می‌ترسم که عقل هم در این آشفتگی به سمت جنون برود.

هوش مصنوعی: هر لحظه اشکی به رنگ لاله از چشمانم می‌ریزد، چون یاد آن چهره‌ای به رنگ گل لاله به دلم می‌نشیند.

هوش مصنوعی: این بیت بیان می‌کند که روزگار با ناملایمات و سختی‌ها به انسان آسیب می‌زند و هر چیزی که از چرخ زندگی می‌گذرد، به نوعی تحت تأثیر این ناملایمات قرار می‌گیرد. یعنی در زندگی، مشکلات و کاستی‌ها همواره وجود دارند و بر سر راه انسان قرار می‌گیرند.

هوش مصنوعی: ابن حسام به خاطر محبت و حفاظت دوستش، در نهایت از در شادی و موفقیت خارج می‌شود.