هوش مصنوعی: وقتی چهره‌ات مانند گل سنبل سیاه شکوفا می‌شود، زیبایی خطّ تو مانند گل بنفشه بر روی گل نسرین می‌درخشد.

هوش مصنوعی: چشم سیاه و دلتنگ تو که در ظاهر بی‌اعتقادی است، با یک نگاه و نگاهی دلربا، صد نفر را از دین و مذهب خود دور می‌کند.

هوش مصنوعی: هر بار که به چهره تو نگاه می‌کنم، دل بیچاره‌ام آهی از عمق وجودش می‌کشد.

هوش مصنوعی: بوی زلف بنفشه تو از عطر گل‌های لاله در باغی که گل‌ها رو به بالا روییده‌اند، خوش‌تر است.

هوش مصنوعی: از قطرات شبنم که پیوسته بر روی خاک می‌نشیند، چشمانم به یاد تو مانند چشمه‌ای زلال می‌جوشد و باعث می‌شود که لاله‌ای خونین از خاک سر برآورد.

هوش مصنوعی: دوستان با همت و اراده خود، به این غریق که از دریا آب دیده است کمک می‌کنند تا او را از عمق آب نجات دهند.

هوش مصنوعی: شعری که سروده‌ای، مانند بهار تازه‌ای است که در باغ اندیشه‌ات به گل‌های رنگارنگ و زیبا می‌ناورد.