هوش مصنوعی: چشمان تو مانند تیری است که در کمان قرار گرفته است، ای دوست، و به قصد زدن به دل ناتوان من آماده است.

هوش مصنوعی: گفتم که دربارهٔ آن لب‌های شیرین سخن بگویم، اما مهر سکوت بر دهانم گذاشتید.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم سخن بگویم چون تو قدرت شنیدنش را نداری. حتی اگر ذوق حساس و لطیفی داشته باشی، باز هم برای من بی‌رحمی می‌شود که بخواهم بگویم.

هوش مصنوعی: چشمانت باعث ویرانی خانه‌ی مردم شد و دیگر نمی‌توان بهانه‌ای برای این وضعیت در آخر زمان آورد.

هوش مصنوعی: دل در میان دوست به یک مو وابسته است؛ این نکته‌ی ظریف و باریکی است که دل در این وضعیت به آن توجه کرده است.

هوش مصنوعی: بیت به این معناست که فردی برای رسیدن به خواسته‌ یا آرزویش بسیار مشتاق و منتظر است، اما در نهایت به این نتیجه می‌رسد که نمی‌تواند به خواسته‌اش دست یابد. بیان می‌کند که نمی‌توان به چیزی که خوراک انسان نیست، تکیه کرد. این به نوعی نشان‌دهنده یأس و ناامیدی از رسیدن به آرزوهاست.

هوش مصنوعی: دیگر از ابن حسام در صومعه یاد نکن، چرا که او سرش را بر درگاه پیر مغان گذاشته است.