هوش مصنوعی: آدم خوشحال واقعی کسی است که به غم‌های تو اهمیت می‌دهد و به خاطر آن‌ها ناراحت است، مگر غم ناشی از چهره تو که در واقع باقی غم‌ها بی‌اهمیت و بی‌ارزش هستند.

هوش مصنوعی: گره‌ای که بر ابروی سیاهت بسته است را باز کن تا دیگران ببینند که این زیبایی در خم ابروی تو همیشه باز و دلنشین است.

هوش مصنوعی: در چهره تو، زیبایی و هنر خالق به وضوح دیده می‌شود، انگار که آیینه‌ای از سکندر به تو هدیه داده‌اند.

هوش مصنوعی: چند نفر در حرکات و رفتار گوناگون به من نگاه می‌کنند، ولی آیا تنها تصویری که از تو بر دلم نشسته، مانند تصویری است که بر کوه افتاده باشد؟

هوش مصنوعی: به باغ برو و مانند گل، شاداب و با طراوت باش. به غنچه‌ها نگاه کن که از شرم و حیا، هنوز خود را نشان نداده‌اند.

هوش مصنوعی: از درختان زیبا و بلندی که در این باغ وجود دارد، سرکشیدن و به خودبالیدنی نپرداز، زیرا این باغچه سرشار از زیبایی‌هاست و درختان بلند و شگفت‌انگیز، همچون تو، یادآور زیبایی‌های این مکان هستند.

هوش مصنوعی: دل را به بازی مگیر و چهره را در هم مکش، چرا که در زمین، چهره‌های بسیاری از پادشاهان بزرگ و نامدار دفن شده است.

هوش مصنوعی: هر لاله‌ای که در دشت می‌روید، نماد و نشانی از تاج و شکوه پادشاهان بزرگ مثل جمشید، فریدون و قباد است.

هوش مصنوعی: ابن حسام از تمام آفریده‌ها و جهان‌ها چشم‌پوشی کرده است، زیرا او تنها به دیدار و ارتباط با تو اهمیت می‌دهد که در آن مکان، جمع تمام امیدها و سرنوشت‌ها نهفته است.