هوش مصنوعی: من از هیچ‌کس راهی برای حفظ دل خود نیافتم، جز غم که به گونه‌ای دل من را نگه داشت.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر اینکه در سایه‌ی زیبایی‌ها آرامش پیدا کرده بود، شکننده و آشفته شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و جذابیت تو، من به بنفشه علاقه‌مند شدم؛ مانند کسی که به دلیل عشق، تحمل زلف‌های تو را می‌کند، حتی اگر در این عشق دچار کمبود باشد.

هوش مصنوعی: زلف سیاه تو آنقدر خطرناک است که حتی بیشتر از مشکلاتی که در خانه‌ام دارم، حواسم را جمع می‌کند. این موها همانند من، صفحه‌ای سفید و بی‌عیب را در خود نهفته دارند، که حالا سیاه شده است.

هوش مصنوعی: از جایگاه بلندی، شخصی را که علاقه‌مند به گوشه‌نشینی و عبادت در صومعه و خانقاه بود، به دوش کشیده‌اند و به مکانی دیگر منتقل کرده‌اند.

هوش مصنوعی: عاشق در برابر درگاه تو تا سپیده‌دم، با چشمانی پر از اشک از تو عذرخواهی کرد.

هوش مصنوعی: هر کسی با دارایی و توانایی خود نزد دوستش می‌رود، اما ابن حسام در نیمه‌های شب آه و ناله‌ای از دل برمی‌آورد.