هوش مصنوعی: من قلبی دارم که زخمی شده، اما نمی‌دانم چرا راحتی می‌کنم.

هوش مصنوعی: لبم زخم است و دل من از شدت احساسات تازه و زنده شده است، زیرا این لب به خاطر زیبایی و جذابیتی که دارد، خیلی چیزها را به درون می‌ریزد.

هوش مصنوعی: بیا و حسرت زیبایی تو را در چشمانم ببین که در میان خون، در سفر است.

هوش مصنوعی: وقتی که دیشب بر بالای بام نشسته بودم، صبح را دیدم و تصور کردم که این نور، نور خورشید است که طلوع کرده است.

هوش مصنوعی: موهای تو مانند شب است و چهره‌ات مانند صبح. به تو تبریک می‌گویم که شام و صبح‌ات چنین زیباست.

هوش مصنوعی: دیگر چشم نرگس نمی‌تواند خواب ببیند، چون گل بیدار شده و پرندگان آواز می‌خوانند.

هوش مصنوعی: لب‌های ابن حسام از شوق آن لب، فضیلت و زیبایی کلام را می‌رباید، مانند صدای دل‌نواز طوطی.