هوش مصنوعی: ای معشوقه‌ی سرکش، دیگر از زجر و آزار تو بیشتر از این تحمل ندارم، دوری و جدایی‌ات از من کافی است.

هوش مصنوعی: چقدر باید از تو دور باشم و در این جدایی صبر کنم؟

هوش مصنوعی: دچار عشق شدم و تاب و تحملم تمام شد، به‌حدی که درد دل من همه‌جا را تحت‌تأثیر قرار داد.

هوش مصنوعی: نذار از آتش سوزان من بیشتر فکر کنی!

هوش مصنوعی: اگر از درد دل و غم سنگین خود آه بزنم، آسمان‌ها هم به خاطر سوز دلم خواهند سوخت.

هوش مصنوعی: از شدت عشق به تو به قدری دچار ناتوانی و پریشانی هستم که حتی از وجود خودم هم بی‌خبرم.

هوش مصنوعی: بدون دیدار تو، دنیایم برایم ارزشی ندارد. هرگز نمی‌خواهم بگویم که به زندگی ادامه دهم، در حالی که جانم بی‌تو بی‌معناست.

هوش مصنوعی: فراق و دوری تو باعث شده که دل عاشقان به شدت در anguish باشد و من را از تعلقات دنیوی جدا کرده است.

هوش مصنوعی: اگر امید به وصال تو نبود، دل بی تو چگونه می‌توانست صبر و تحمل کند؟

هوش مصنوعی: وقتی که تو با زیبایی‌های خود از اوج موقعیت‌ات به من نزدیک می‌شوی، چه حالتی برای من پیش می‌آید که تو این‌گونه خوش‌چهره و دلنشین می‌نمایی؟

هوش مصنوعی: تو با ناز و طعنه‌های خود به کارهایت ادامه می‌دهی، در حالی که رفتار تو شبیه به زمانه‌ای پر از کینه و حسد است.

هوش مصنوعی: چندین بار به دنبال ظلم و ستم نباش، به جای آن، دردی که دارم را با وصال و نزدیکی‌ات درمان کن.

هوش مصنوعی: چشم‌هایم از غم دوری تو پر از اشک است و دل‌ام به خاطر آتش جدایی‌مان به شدت در حال سوختن است.

هوش مصنوعی: ای شاخ شکسته و دل‌زخم‌دار، تو که دائم در حال هیاهویی و سرکشی، بر من رحم کن.