هوش مصنوعی: ای غمگین، این آرزو را رها کن و به هوای بیرون برو و درباره این موضوع بیشتر صحبت نکن.

هوش مصنوعی: کسی مانند جمشید که در زیبایی و شکوه مشهور است، نمی‌تواند با جلال و زیبایی من دیدار کند.

هوش مصنوعی: اگر روزی دیدار محبت و انتظار میسر نیست، پس چرا در آتش شوق و عشق همیشه بسوزیم؟

هوش مصنوعی: من تمام کارم ناز و دل‌ربایی است و رسم و روال من در این دنیا وفا نداشتن است.

هوش مصنوعی: من نگران نیستم که به چه توجهی داری و احساس نمی‌کنم که مورد توجه خاصی قرار دارم.

هوش مصنوعی: از من هیچ خیری نداشته باشی و جز بدی و ناراحتی چیزی نخواهی دید.

هوش مصنوعی: هرگز از نزدیکی و پیوند من شاد نخواهی شد و از غم و اندوه من نیز آزاد نخواهی گشت.

هوش مصنوعی: از این باغ آرزوها نخواهی توانست گلی بچینی و بر این شاخه امید نخواهی دید.

هوش مصنوعی: اگر از سر شوق برای من فریاد بزنی، من از فریاد و ناله خود را رها می‌کنم.

هوش مصنوعی: همیشه با درد همراه هستی و در حال ناله و افسوس زدن هستی.

هوش مصنوعی: همواره مانند شمعی که مجلس را روشن می‌کند، از شعله‌ی اشتیاق درونم می‌سوزم.

هوش مصنوعی: اگر شوق‌زده مانند گل لباس بپوشی و اگر مانند بلبل آواز سر دهی،

هوش مصنوعی: اگر از چشمانم مانند باران بهاری اشک بریزد، این اشک‌ها همچون طغیانی از سیلاب خواهند بود.