نجم‌الدین رازی » مجموعهٔ اشعار » سایر اشعار » شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ساقی تو بیار باده ز آن پیش</p></div>
<div class="m2"><p>کم دست اجل دهان بگیرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>زآن باده که از پیاله عکسش</p></div>
<div class="m2"><p>حال گل ارغوان بگیرد</p></div></div>

شمارهٔ ۱۱

ساقی تو بیار باده ز آن پیش
کم دست اجل دهان بگیرد
زآن باده که از پیاله عکسش
حال گل ارغوان بگیرد

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از ساقی می‌خواهد که شراب بیاورد تا از زودگذری حیات و درگیری با مرگ فاصله بگیرد. او به تأثیر شگفت‌انگیز شراب اشاره می‌کند که می‌تواند حال و هوای گل ارغوان را به وجود آورد و زندگی را زیباتر کند.

شمارهٔ ۹

شمارهٔ ۱۰

هوش مصنوعی: ای ساقی، لطفاً باده بیاور، قبل از آنکه مرگ لب به کام من بگذارد.

ساقی تو بیار باده ز آن پیش

هوش مصنوعی: از آن می که در پیاله ریخته شده است، رنگ و حالی به مانند گل ارغوان به خود می‌گیرد.

زآن باده که از پیاله عکسش

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده