نجم‌الدین رازی » مجموعهٔ اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا بر سر کوی عشق تو منزل ماست</p></div>
<div class="m2"><p>سر دو جهان به جمله کشف دل ماست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>و آنجا که قدمگاه دل مقبل ماست</p></div>
<div class="m2"><p>مطلوب همه جهانیان حاصل ماست</p></div></div>

شمارهٔ ۸

تا بر سر کوی عشق تو منزل ماست
سر دو جهان به جمله کشف دل ماست
و آنجا که قدمگاه دل مقبل ماست
مطلوب همه جهانیان حاصل ماست

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از عشق و محبتی سخن می‌گوید که منزلگاه اوست. او بیان می‌کند که دلبستگی و عشق او به محبوبش، مهم‌ترین و ارزشمندترین چیزی است که در تمام دنیا وجود دارد. همچنین اشاره می‌کند که جایی که دل او به آن تعلق دارد، برای همه جهانیان دارای اهمیت و مطلوبیت است.

شمارهٔ ۶

شمارهٔ ۷

هوش مصنوعی: ما در جایی که عشق تو وجود دارد، اقامت داریم و این مکان برای ما به اندازه تمام دنیا با ارزش و پر از احساس است.

تا بر سر کوی عشق تو منزل ماست

سر دو جهان به جمله کشف دل ماست

هوش مصنوعی: جایی که دل ما با شوق و اشتیاق در آن قرار دارد، چیزی است که همه مردم دنیا به دنبالش هستند و ما به آن دست یافته‌ایم.

و آنجا که قدمگاه دل مقبل ماست

مطلوب همه جهانیان حاصل ماست

شمارهٔ ۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده