نجم‌الدین رازی » مجموعهٔ اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا باغم عشق تو هم آواز شدم</p></div>
<div class="m2"><p>صد باره زیادت به عدم باز شدم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ز آن سوی عدم نیز بسی پیمودم</p></div>
<div class="m2"><p>«رازی» بودم کنون همه راز شدم</p></div></div>

شمارهٔ ۵۴

تا باغم عشق تو هم آواز شدم
صد باره زیادت به عدم باز شدم
ز آن سوی عدم نیز بسی پیمودم
رازی بودم کنون همه راز شدم

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر بیان می‌کند که به خاطر عشق معشوقش، احساس شادابی و زندگی کرده و از وجود خود جدا شده است. او به قدری تحت تأثیر این عشق قرار گرفته که از مرزهای وجودی خود فراتر رفته و به رازی عمیق از وجود خود پی برده است. به نوعی می‌توان گفت که عشق باعث دگرگونی و کشف هویتی جدید در او شده است.

شمارهٔ ۵۲

شمارهٔ ۵۳

هوش مصنوعی: به عشق تو آن‌قدر غمگین و آشفته شدم که بارها از وجود خودم دور شدم و به ناکامی و نیستی پیوستم.

تا باغم عشق تو هم آواز شدم

صد باره زیادت به عدم باز شدم

هوش مصنوعی: از آن طرف نبودن و عدم، مسیرهای زیادی را طی کردم. رازهایی در من نهفته بود که اکنون به طور کامل واضح و روشن شده‌اند.

ز آن سوی عدم نیز بسی پیمودم

«رازی» بودم کنون همه راز شدم

شمارهٔ ۵۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده