نجم‌الدین رازی » مجموعهٔ اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عشاق که ماه عالم جاویدند</p></div>
<div class="m2"><p>مانندهٔ من شوند در امیدند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گشتند مرا دشمن ازین مشتی دون</p></div>
<div class="m2"><p>چون شبپرگان که دشمن خورشیدند</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 10844 - نجم‌الدین رازی » مجموعهٔ اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۴

شمارهٔ ۳۵

عشاق که ماه عالم جاویدند
ماننده من شوند در امیدند
گشتند مرا دشمن ازین مشتی دون
چون شبپرگان که دشمن خورشیدند

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به عشق و امید عشق‌ورزانه اشاره می‌کند و از عاشقان می‌گوید که همانند او در انتظار و امید به محبوب خود هستند. همچنین، او از حسادت و دشمنی برخی نامناسب نسبت به خود سخن می‌گوید، که مانند شب‌پرندگان هستند که از نور خورشید بیزارند. به طور کلی، این شعر بیانگر عشق، امید و دشمنی است.

شمارهٔ ۳۳

شمارهٔ ۳۴

هوش مصنوعی: عاشقانی که همیشه در روشنایی و زیبایی مانند من زندگی می‌کنند، همیشه امیدوارند.

عشاق که ماه عالم جاویدند

مانندهٔ من شوند در امیدند

هوش مصنوعی: دشمنان من از میان افرادی پست و بی‌ارزش آمده‌اند؛ مانند شب‌پرندگانی که به خورشید دشمنی می‌ورزند.

گشتند مرا دشمن ازین مشتی دون

چون شبپرگان که دشمن خورشیدند

شمارهٔ ۳۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده