نجم‌الدین رازی » مجموعهٔ اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>حاشا که دلم از تو جدا داند شد</p></div>
<div class="m2"><p>یا با کس دیگر آشنا داند شد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از مهر تو بگسلد که را دارد دوست</p></div>
<div class="m2"><p>وز کوی تو بگذرد کجا داند شد؟</p></div></div>

شمارهٔ ۲۶

حاشا که دلم از تو جدا داند شد
یا با کس دیگر آشنا داند شد
از مهر تو بگسلد که را دارد دوست
وز کوی تو بگذرد کجا داند شد

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر این است که دل شاعر هرگز نمی‌تواند از محبوبش جدا شود و حتی فکر آشنا شدن با کسی دیگر را ندارد. او نمی‌تواند از محبت محبوبش دل کند و از مکان او دور شود. در واقع، عشق او به محبوب به قدری عمیق است که هر گونه جدایی برایش غیرممکن است.

شمارهٔ ۲۴

شمارهٔ ۲۵

هوش مصنوعی: هرگز دل من نمی‌تواند از تو جدا باشد یا با کسی دیگر آشنا شود.

حاشا که دلم از تو جدا داند شد

یا با کس دیگر آشنا داند شد

هوش مصنوعی: اگر کسی از عشق تو جدا شود، دوستش کیست؟ و اگر از کوی تو عبور کند، چگونه می‌داند که چه بر او گذشته است؟

از مهر تو بگسلد که را دارد دوست

وز کوی تو بگذرد کجا داند شد؟

شمارهٔ ۲۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده