دقیقی » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۲۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چشم تو که فتنهٔ جهان خیزد ازو</p></div>
<div class="m2"><p>لعل تو که آب خضر می‌ریزد ازو</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>کردند تن مرا چنان خوار که باد</p></div>
<div class="m2"><p>می‌آید و گرد و خاک می‌بیزد ازو</p></div></div>

دقیقی و اشعار او (دیوان دقیقی) - گردآورنده دکتر محمد دبیرسیاقی - دقیقی - تصویر ۱۱۰

شمارهٔ ۲۳

چشم تو که فتنه جهان خیزد ازو
لعل تو که آب خضر می ریزد ازو
کردند تن مرا چنان خوار که باد
می آید و گرد و خاک می بیزد ازو

هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به زیبایی و تاثیرگذاری چشم و لب محبوبش اشاره می‌کند. او می‌گوید که چشمان محبوبش مانند فتنه‌ای در جهان است و لب‌هایش همچون آب خضر، زندگی‌بخش و شفا‌دهنده‌اند. سپس بیان می‌کند که این زیبایی‌ها باعث شده‌اند که او در برابر آنها احساس حقارت و ذلت کند، تا حدی که وجودش به گرد و خاکی تبدیل شده که باد آن را جابجا می‌کند.

شمارهٔ ۲۱

شمارهٔ ۲۲

هوش مصنوعی: چشمان تو باعث ایجاد آشوب در دنیا می‌شود و لب‌های تو مانند آب زنده‌کننده و حیات‌بخش هستند.

چشم تو که فتنهٔ جهان خیزد ازو

لعل تو که آب خضر می‌ریزد ازو

هوش مصنوعی: بدن مرا تا حدی ذلیل کردند که مانند خاکی است که باد می‌آید و آن را به هر طرف می‌وزد.

کردند تن مرا چنان خوار که باد

می‌آید و گرد و خاک می‌بیزد ازو

شمارهٔ ۲۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده