هوش مصنوعی: ای کسی که به خاطر مقام و ثروت خود مغروری، چرا به حال خود نمی‌سوزی و ناراحت نمی‌شوی؟

هوش مصنوعی: ثروت و مقام همچون چاه و مار هستند؛ به تو گفتم از این خطر پرهیز کن و به آن دوری گزین.

هوش مصنوعی: چرا بر سرت این قدر خودبینی و تکبر است و در دلت این طور شادی و سرور وجود دارد؟

هوش مصنوعی: از خودبینی و تکبر بیرون بیا و از دل، شادی و سرور خود را بیاب.

هوش مصنوعی: روز و شب را به سختی و ناراحتی بگذران و مانند من در هر قدم از خود غم و اندوه به جای بگذار.

هوش مصنوعی: من خود را در چنگال قدرتی قرار دادم که آسمان سلطنت تو را به دست بگیرد و به تبع آن، ماهی از زیبایی تو بگیرد.

هوش مصنوعی: وقتی که قیروان به تو چیزی می‌بخشد، تمام آنچه که در آنجا وجود دارد، نیز به تو تعلق می‌گیرد.

هوش مصنوعی: در شرق و غرب، از تو خواسته می‌شود که برای خاوران، مالیات جمع‌آوری کنی.

هوش مصنوعی: من خودم کشاورزم و تو به عنوان مشتری منی، اما بگذار تا دربان تو مراقب تو باشد.

هوش مصنوعی: اگر بر در خانه‌ات نگهبانی از سیاره مریخ باشد، آفتاب (شمس) برای رسیدن به موجودیت تو، مانند قرص نان دور تو خواهد چرخید.

هوش مصنوعی: زهره به عنوان نوازنده‌ای زیبا و دل‌انگیز در فضای زندگی تو حضور دارد و عطارد نیز به عنوان نویسنده‌ای ماهر و زبردست در کارهای تو ایفای نقش می‌کند.

هوش مصنوعی: در شب، ماه بر کشور تو ظاهر می‌شود و چرخ زمان بر خاک خانه‌ات سایه می‌افکند.

هوش مصنوعی: در نهایت، روح تو از بدن جدا خواهد شد و در پایان بر تن تو کفن می‌پوشند.

هوش مصنوعی: در نهایت، مرگ تو به طور ناگهانی تو را نابود می‌کند و در پایان عمرت تو را با خاک پیوند می‌زند.

هوش مصنوعی: در نهایت، تو را در گور پنهان می‌کنند و سرانجام، غذای مار و مور خواهی شد.

هوش مصنوعی: بسیاری از شب‌ها و روزها و ماه‌ها می‌گذرد بدون اینکه از ما نشانی باقی بماند.

هوش مصنوعی: ممکن است در دنیای آینده، افرادی به سمت بهشت بروند که ما در این دنیا فقط در حد یک خشت ساده به شمار می‌رفتیم.

هوش مصنوعی: ای کسی که سرانجام سرنوشتی جز فنا نداری، آیا این همه خودبزرگ‌بینی و غرور برایت رواست؟