گنجور » بلند اقبال » دیوان اشعار » مثنویات » بخش چهارم » بخش ۳

بخش ۳ - در مقاومت با امیران ومصاحبت با فقیران

اگر پهلوانی ومرددغا

به کشتی بر پهلوانان درآ

به فولاد باز برو پنجه کن

قوی پنجه گان را برورنجه کن

وگرنه به هر ناتوانی توان

زدن خنجر وتیر و تیغ و سنان

بزن گر زنی تیر بر تیر زن

زنی گر که شمشیر بر شیرزن

هر افتاده ای را بشو دستگیر

خصوص آن که باشد مریض و فقیر

مکن پهلوانی به افتادگان

که هستند افتادگان درامان

خودافتاده بیچاره افتاده است

دل وجان به مردن خود او داده است

چه حاجت که بر او زنی تیغ تیز

چه حاجت که با اونمائی ستیز

بگیر این صفت یاد از بوتراب

علی ولی شاه مالک رقاب

که در روز پیکار بد شیر زن

به شب توشه کش بد بر پیرزن

فقیری شود با توگر جنگ جو

سرانداز چون گوی در پیش او

وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)

قالب شعری: مثنوی

منبع اولیه: چکامه

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.