گنجور » بلند اقبال » دیوان اشعار » مثنویات » بخش چهارم » بخش ۲۹

بخش ۲۹ - درشکرگذاری ورضا از خدای تعالی

نظرکن به هر صبح بر کهتران

که تا خویش را بینی از مهتران

چو دیدی چنین ازخدا شکر گو

مکن کوتهی یکدم از شکر او

گر افتدنگاه تو بر شخص کور

بگو شک کت در دوچشم است نور

ببنی کس ار لنگ باشد به راه

توبخرام وشو شکر گواز اله

چو بینی کسی خسته از علت است

همی شکر گوچون تورا صحت است

چوسوی توآرد کسی احتیاج

بگوشکر کو ازتوخواهد علاج

چو بینی نداردکسی سیم وزر

بگوشکر داری توچون بی شمر

کسی را ببینی چو بدبخت وعور

بگوشکر پوشی چوخز وسمور

کسی از تو خواهد چو چیز ای عزیز

بگوشکر کز او نخواهی توچیز

خری را ببینی چو در زیر بار

بگومتصل شکر پروردگار

که در روی دنیا تو را خر نکرد

چو خر زیر بارت ز هر سر نکرد

وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)

قالب شعری: مثنوی

منبع اولیه: چکامه

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.