هوش مصنوعی: بهتر است انسان زخم خاری را از درخت نخل متحمل شود تا اینکه از سفره‌ی بخیل و کریه نان بخورد.

هوش مصنوعی: از سفره خود نان و پیاز بخور، که غذای دیگران همیشه شیرین نیست.

هوش مصنوعی: اگر برایت پیش بیاید که از گرسنگی جان بدهی، بهتر است که از آنچه که ارزشش پایین است، دو نان بخواهی.

هوش مصنوعی: اگر نان و روزی برای خودت ندارید، منتظر کسی نباش و به دنبال کمک از دیگران نرو. خودت باید تلاش کنی و بسازی.

هوش مصنوعی: اگر خدا تو را به نعمت‌های فراوانی مانند عسل و شیر عطا کند، اما اگر از گرسنگی بمیرى، به هیچ وجه از دست او ناامید نشو.

هوش مصنوعی: از فرد کم‌محبت و بخیل هیچ توقعی نداشته باش، حتی اگر او صاحب بزرگ‌ترین ثروت‌ها باشد و از منابع فراوان برخوردار باشد.

هوش مصنوعی: اگر آب او آتش را در کام تو فرو برد، دیگر زندگی‌ات حرام خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر از میان مردم بخیل و حسود عبور کنی، خود را مانند یک پری پنهان کن تا از نظر آنها دور بمانی.

هوش مصنوعی: به بخیلان نادان بگو که دارایی‌های شما به کس دیگری خواهد رسید و شما از این سرمایه‌ها بی‌بهره خواهید ماند.

هوش مصنوعی: نه آن اموال شما را خوشحال می‌کند، نه آن‌ها گاهی به یاد شما می‌افتند.

هوش مصنوعی: آنها می‌خورند و نوش جان می‌کنند و خوش می‌گذرانند، اما چشمی ندارند که عبرت بگیرند و درس بامعنا بیاموزند.