بلند اقبالبخش ۱۴ - فی التنبیه
کسی را که ایزد نماید امیر
بباید شود دستگیر فقیر
نگردد دلش بد ز کردار بد
به داد ضعیفان مسکین رسد
خبر دار باشد ز احوال خلق
از او باشد اندر امان مال خلق
بباید به احسان همی کوشداو
زمال کسان چشم را پوشد او
هر آنکس که خواهد بزرگی کند
نباید که بر میش گرگی کند
به مظلوم باید حمایت کند
به حال رعیت رعایت کند
به خلق خدا مهربانی کند
که تا هر کسش مدح خوانی کند
به هرجا فقیری است بنوازدش
به احسان و بخشش غنی سازدش
کند دست کوته ز ظلم وستم
کند پیشه خود سخا وکرم
نگرددکسی را اگر دستگیر
تفاوت چه دارد امیر و فقیر
بزرگی که او را نباشد کرم
همان به که گردد وجودش عدم
اطلاعات
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب شعری: مثنوی
منبع اولیه: چکامه
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.