هوش مصنوعی: ای دل، نیاز خود را به دوست ببر که ناامیدی از او به جایی دیگر نخواهد برد.

هوش مصنوعی: اگر نیازی به کسی داری، بهتر است به سراغ کسی بروی که از خودت بهتر باشد و با معانی بزرگتری را در خود داشته باشد.

هوش مصنوعی: هرگاه طمع می‌کنی و به آرزوهایی چنگ می‌زنی، در نظر داشته باش که اگر از روزی و زندگی خبری نباشد، در آن حال حتی باید از خون خودت هم بخوری.

هوش مصنوعی: اگر فرشی برای نشستن نداریم، باید از خاک استفاده کنیم. هیچ‌کس نمی‌تواند خود را از خاک جدا کند، پس بیایید از همین آنچه داریم استفاده کنیم.

هوش مصنوعی: اگر مرکب تند و تیزی نباشد، برای اینکه به مقصد برسیم، باید تلاش و زحمت بیشتری بکشیم.

هوش مصنوعی: اگر پول و ثروت نداری، نگران نباش. با زیبایی چهره‌ات می‌توانی دل‌ها را به دست آوری و اشک‌های خود را به چهره‌ات زیبایی ببخشی.

هوش مصنوعی: اگر نمی‌توانی به دنبال آب بروی و ظرفی برای خوراک خود نداشته باشی، خداوند دو دست به تو داده که با آن‌ها تلاش کنی.

هوش مصنوعی: اگر شانه‌ای برای درد و رنجت نداشته باشی، چه غم دارد که نشان انگشت بر روی شانه‌ات باقی مانده باشد؟

هوش مصنوعی: اگر در شب‌های تاریک چراغی نباشد، غمگین نباش؛ زیرا در قبرستان نیز این‌گونه است.

هوش مصنوعی: اگر خانه‌ای پر از زر و زیور نداری، می‌توانی در ویرانه‌ای نیز آرامش پیدا کنی.

هوش مصنوعی: اگر معشوقی را در آغوش نگیری، بهتر است با غم و اندوه دوست شوی و همدم آن‌ها باشی.