هوش مصنوعی: سلام ای ساقی خوشبخت، از گلدان شراب پر کن و در جام بریز!

هوش مصنوعی: به ما جامی بده تا قبل از آن که به رحمت و نعمت‌های بیشتری دست یابیم، حال و هوای خود را بهبود ببخشیم.

هوش مصنوعی: ای ساقی، ما از حد معمول تشنه‌ایم، پس جامی به ما بده که تشنگی ما را بیشتر از این سیراب کند.

هوش مصنوعی: من را در شراب ناب غرق کن، به اندازه‌ای که نه بتوانم سرم را از پاهایم تشخیص دهم و نه پاهایم را از سرم.

هوش مصنوعی: بیا و از آن راهی که روح را شاد می‌کند، برخیز تا با هم به جایی برویم و اندوه را از دل دور کنیم.

هوش مصنوعی: ای ساقی، بلند شو و شراب خالصی به من بده، تا به خاطر آن، خاک نشوم و از زندگی پرشور خود لذت ببرم.

هوش مصنوعی: به من آن شرابی بده که مرا بی‌خود کند و در گوشه‌ای بی‌صدا رهایم کند.

هوش مصنوعی: اگر کسی به خودپرستی و خودخواهی مبتلا شود، فراموش می‌کند که باید با فروتنی و احترام به دیگران رفتار کند؛ به همین دلیل مانند غلامانی که در گوششان حلقه‌ای است، تسلیم و مطیع دیگران می‌شود.

هوش مصنوعی: به سمت مکان دور از خودم می‌روم، که مرا بی‌خود و فراموش‌کار می‌کند و از آن جا هم راهی به سوی دیگری می‌دهد.

هوش مصنوعی: بی‌خبر از بدن و روح، مرا از رنج‌های این دنیا رها می‌کند.

هوش مصنوعی: یک لحظه من را به حالتی می‌برد که بی‌هوش و ناآگاه می‌شوم و حتی فراموش می‌کنم که چه کسی هستم.

هوش مصنوعی: غم می‌برد و شادی می‌آورد، جان را به گونه‌ای پرورش می‌دهد که ایمان را نیز تقویت کند.

هوش مصنوعی: ای ساقی، خود را در آینه ببین و بفهم که نهایت این حالت تا کی ادامه پیدا می‌کند. لطفاً برای یک بار هم که شده مرا از نوشیدنی مست کن.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که فردی که در ناز و نعمت بزرگ شده، به گونه‌ای تربیت شده که نمی‌تواند در موقعیت‌های سخت و چالش‌برانگیز به درستی عمل کند. به عبارت دیگر، تربیت او به نوعی بوده که نمی‌تواند با مشکلات و سختی‌ها مواجه شود.

هوش مصنوعی: از آن میم ده که بعد از آن اثری از مستی و بی‌خودی نیست، به این معناست که عشق و محبت آنقدر عمیق و غنی است که هیچ نشانی از خستگی و کدورت به جا نمی‌گذارد.

هوش مصنوعی: این گونه به نظر می‌رسد که خوشی و شادابی در دل من جاری است و از این نوشیدنی پر از شوق و لذت، جام من پر شده است.