هوش مصنوعی: من از یک شاهزاده دلی پر از درد دارم و تو نمی‌دانی که همت او چه بلایی بر سر من آورده است.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که او فرزند یک پادشاه بزرگ است، زیرا از ویژگی‌های بزرگ‌منشی و بزرگی دلش باخبر است.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانستم که او آدمی است که فقط به دنبال پول و ثروت است و به خاطر همین در پی کسب مال و منافع خود بوده است.

هوش مصنوعی: اگر از پادشاهان بهره‌ای می‌بردی، طلا و نقره را در نظر تو همچون خاک بی‌ارزش می‌شد.

هوش مصنوعی: مدح و ستایش او را با اشعار بسیاری بیان کردم و درباره‌اش چه درهایی که باز نکردم!

هوش مصنوعی: من هرگز برای پاداشی که به دیگران دادم، تشکری نشنیدم، چه تعداد نعمت‌ها و ثروت‌هایی که به رایگان به مردم بخشیدم.

هوش مصنوعی: هر بیت من شایسته یک سکونتگاه است، چون هر شعری که می‌نویسم به یک گنجینه ی ارزشمند مربوط می‌شود.

هوش مصنوعی: از نداشتن ارزش و اعتبار، در کجا کسی خرد و دانشی را به چنگ می‌آورد؟ چرا کسی در بازار عقل و خرد را به فروش می‌برد؟

هوش مصنوعی: من به دنبال هدف مادی و پول نیستم و شعر من از روی دغدغه‌ای عمیق و واقعی سروده شده است. من گاهی به سمت اموری می‌روم که به آنها علاقه دارم، نه اینکه تنها به خاطر طلا و پول آنجا باشم.

هوش مصنوعی: از او خواستم که برای مردم راهی پیدا کند تا از سرزمین خراب چیزی دریافت نکنند.

هوش مصنوعی: ملخ تمام محصولات را تناول کرد، پس چه کسی به حال کسی که جان خود را فدای این کار کرد، توجهی خواهد کرد؟