گنجور » بلند اقبال » دیوان اشعار » مثنویات » بخش سوم » بخش ۱۰

بخش ۱۰ - مناجات

الهی بزرگی بزرگی نما

همی رحم و رأفت بفرما به ما

نداریم چیزی جز اعمال زشت

چه زشتیم وخواهیم حور وبهشت

چو نام توغفار شد ز آن سبب

همه کار ما شد گنه روز و شب

شودلطفت ار شامل حال ما

بلندی کندبخت واقبال ما

خدایا گنه بخش غیر از توکیست

مرا اعتقاد اینکه کس جز تو نیست

سزای عمل های ما آتش است

در آتش خوشیم ار تو را زآن خوش است

خدایا تو نیکی کن ار ما بدیم

زرحمت بفرما قبول ار ردیم

ضعیفیم وزار ای خدای قوی

چه باک از معین ضعیفان شوی

تو خودگفتی ای کردگار مجید

که ازما نگردد کسی ناامید

به فرمان توهستم امیدوار

چه باک ار گناهم بود بی شمار

به محشر مده شرمساری به ما

بده مژده رستگاری به ما

وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)

قالب شعری: مثنوی

منبع اولیه: چکامه

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.