هوش مصنوعی: جوانی خواست عطر و بوی گل را بگیرد، اما در عوض، خود گل را در دیگ افکند و روی آن آب ریخت.

هوش مصنوعی: آب سردی که در زیر زمین قرار داشت، به خاطر حرارت شدید برافروخته شد و به دمایی رسید که مثل آتش گرم شده است.

هوش مصنوعی: وقتی آب در دیگ به جوش می‌آید، صدایی از آن به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: آبی که با گل صحبت می‌کرد، به زیبایی و لطافت چهره‌ی دلربا و نحیف تو اشاره می‌کرد.

هوش مصنوعی: چه کار کردی که در عذابی؟ نمی‌بینم به خاطر تو در را برای ورود باز کرده‌اند.

هوش مصنوعی: گفت: ای گل، تو مانند آتش هستی که آب می‌خواهی؛ زیرا همه موجودات به وجود تو نیاز دارند.

هوش مصنوعی: من از خودم هیچ ایرادی نمی‌بینم، اما در این چند روزی که در باغ بودم، احساساتی به سراغم آمد.

هوش مصنوعی: بلبلی را می‌شناسم که به خاطر عشقش به من، عشقش کامل و حقیقی بود.

هوش مصنوعی: اگر برای لحظه‌ای هم از چشم او پنهان شوم، فریاد و ناله‌ام در آسمان منتشر می‌شود.

هوش مصنوعی: دل و جانم هیچ‌گاه از پیشم دور نمی‌شدند و همیشه برای من فدای عشق و محبتشان می‌شدند.

هوش مصنوعی: به شوخی بر پایش زدم، چون آنقدر درد و رنجی که در زندگی کشیده‌ام، واقعاً زیاد است.