هوش مصنوعی: شبی را به خاطر دارم که پروانه‌ای وارد شد، مانند دیوانه‌ای در حال پرواز و سرگردانی.

هوش مصنوعی: تو گفتی که سمندر، موجودی است که از آتش هراسی ندارد و همانند پروانه نیست که به خاطر آتش آسیب ببیند.

هوش مصنوعی: به علت حالتی که از شوق و سرمستی داشت، به دور شمع می‌چرخید و از خود بی‌خبر بود.

هوش مصنوعی: همیشه به روشنایی شمع نگاه می‌کردم، تا اینکه ناگهان او خود را مانند شمع روشن کرد.

هوش مصنوعی: پرش شعله از عشق و شوق شمع به خاطر ارتفاعش، سرانجام بر روی پای شمع افتاد.

هوش مصنوعی: پر و بال پرنده از نور او می‌سوزد و دل من هم از دوری او می‌سوزد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که جانش را فدای عشقش می‌کرد، در زندگی شور و شوق داشت، و خوشا به حال کسی که جانش را به عشق معشوق تقدیم کرد.

هوش مصنوعی: شمعی روشن شد و اشک من چون اشک او ریخت. من از روی حسادت به او افتادم.

هوش مصنوعی: به تو گفتم ای ذره بین، اگر چنین اشک بریزی، با چشمان خودم می‌بینم.

هوش مصنوعی: شمع در حال سوختن پروانه را به خود جذب کرد و من دیدم که پروانه به خاطر عشق به شمع، از تمام وجودش سوخت و نابود شد.

هوش مصنوعی: برای تو داستانی را می‌گویم که شاید بخش‌هایی از آن را درک نکنی.