هوش مصنوعی: گفت: ای گل، تو همچون تاکی بر روی چمن، در برابر چشمان من تیره و سیاه شده‌ای.

هوش مصنوعی: دل من از دیدن گلستان پر از گل خسته شده است و حالا برایم مانند زندان شده است.

هوش مصنوعی: می‌خواهم از این باغ خارج شوم، چون بودن در این جمع برایم خوشایند نیست.

هوش مصنوعی: از ستاره‌شناسان خبری بیاید درباره ستاره‌های ثابت، نه از حرکات دیگر سیارات.

هوش مصنوعی: شنیدم که حکیمی نصیحتی کرده است و روحش در خوشی و سعادت به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: به هر مکان و جایی که رفتی، بر روی مردم بی‌محبت و بی‌احترامی برخورد کردی، بنابراین حالا برای سفر آماده شو و بار و بندالت را ببند.

هوش مصنوعی: اگر درخت در یک مکان ثابت نمی‌بود، هیچگاه از تیشه و چکش در امان نبود.

هوش مصنوعی: اگر آب در حال حرکت و جاری باشد، رنگ و بوی نامناسبی پیدا نمی‌کند و به حالت بدی دچار نمی‌شود.

هوش مصنوعی: چرا باید خود را بد و زشت کنم؟ از چه دوزخی که در آن هستم، وقتی که بهشت در درونم وجود دارد؟

هوش مصنوعی: اجازه بده تا از باغ بیرون بروم، زیرا اگر بیشتر بمانم، دلم به خاطر این جدایی خواهد شکست.

هوش مصنوعی: بله، در جایی که کسی به ذلت و بی‌احترامی دچار می‌شود، بهتر است که از آن مکان خارج شود.