گنجور » بلند اقبال » دیوان اشعار » مثنویات » بخش دوم - داستان گل و بلبل » بخش ۲

بخش ۲ - در نعت حضرت محمد صلی الله علیه و آله

هزارن سلام وهزاران درود

ز ما بر رسول خدای ودود

امین خداوند رب جلیل

که بدخادم درگهش جبرئیل

گر او باعث خلق عالم نبود

کجا هستی از نیست رخ می نمود

قضا وقدر زو دو فرمانبرند

ملایک به درگاه او چاکرند

به روز جزا در حضور اله

کسی نیست جز او شفیع گناه

دلیلی است والشمس از روی وی

حدیثی است واللیل از موی وی

کسی را که ایزد بود مدح گو

کجا می توان دم زد از مدح او

الا ای رسول خداوندگار

ز لطفت چنان هستم امیدوار

که روز جزا در حضور اله

همه جرم من را شوی عذرخواه

الهی به احمد که هستت حبیب

ز فضلت مفرما مرا بی نصیب

بکن آن چه شایسته ذوالمن است

مکن بامن آنکو سزای من است

وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)

قالب شعری: مثنوی

منبع اولیه: چکامه

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.